Verhaal: Larissa Corat
Foto’s: Laurens De Cock (@L.A.U.R.E.N.S.D.C op Instagram)
Mijn zondagochtend begon iets vroeger dan het gangbare. Ik had namelijk op deze dag een leuke activiteit op de agenda staan: bomen planten! Iets waar ik naar uitkeek omdat het allemaal wel in mijn plaatje past: gelijkgestemde en gezellige mensen ontmoeten, de wereld (terug) groener maken en mij eens goed vuil kunnen maken! Na mijn ontbijt nam ik nog even Google Maps erbij om uit te rekenen hoe laat ik mijn carpoolers zou oppikken om samen zeker op tijd aan te komen. Het was lekker fris in de ochtend (lees: het heeft gevroren) dus trok ik vlug nog een paar extra warme sokken aan. Ik was er helemaal klaar voor!
Locatie van het veld waar binnenkort een bosje zou aangeplant worden.
Met mijn volle koffietas in de auto wacht ik Jeroen en zijn gezin op om samen te carpoolen. Het is een klein half uurtje rijden. Tijdens de rit vertelden ze me hoe ze nooit eigenaar geweest zijn van een auto en hoe dit eigenlijk ook nooit een gemis is geweest. Dat autodelen een mooie oplossing voor hun is om noodzakelijke verplaatsingen te doen. Hier voel ik alvast het sociale en vooruitdenkende dat ik ook altijd gevoeld heb binnen Dégage.
Eenmaal aangekomen en een plekje gevonden te hebben, begaven we ons richting het veld waar al menig volk zich heeft aangesloten bij de activiteiten. Verschillende groepjes op het veld werden door een team van BOS+ begeleid en kregen informatie rond de architectuur van het stuk grond en de aanplanting. Aan de rand van het veld lagen er bosjes jonge struiken en jonge boompjes, samen met netjes die waarschijnlijk dienden voor de verdere bescherming.
Het plan was misschien iets duidelijker te begrijpen door architecten. Gelukkig kregen we de volledige uitleg van een echte architect-bioloog bij BOS+. De expert heeft ons zo heel snel op weg gezet. De bedoeling was om een bos met bomen aan te planten, met daarrond een struikzone. We probeerden namelijk een natuurlijk bos zo goed mogelijk na te bootsen: met een boomlaag, daarrond een struiklaag en daarrond een kruidlaag.
Architectenplan van de aanplanting van het bos in spe.
Wij mochten de struiken alvast planten: meidoorn, mispel, en nog twee soorten waarvan de namen me zijn ontglipt. Om verder de natuurlijke gang van zaken na te bootsen was het van belang om groepjes van dezelfde struiksoort te planten rond de boomlaag: ongeveer negen struiken van dezelfde soort bij elkaar. Daarbij kregen we dan nog even een demonstratie van hoe het planten van een boompje eruit ziet. De jonge struik werd in een haas geschoven zodat deze de stengels zou beschermen. Het geheel werd dan in de grond gezet zodat de wortels onder de grond kwamen te zitten. Een beetje aarde erover en aanstampen en de eerste struik was geplant!
En zo kwam de actie op gang: kinderen en mensen droegen en verdeelden het materiaal en de jonge struiken, anderen hielden zich bezig met de gaasjes over de struiken te schuiven, en nog anderen met het planten en aanstampen van de aarde rond de jonge boompjes.
Oscar de geleidehond aanschouwde het plan en de activiteiten en zag dat alles in goede banen liep.
Waar ik deze ochtend vooral verbaasd over was, was het feit dat het werk enorm snel vooruit ging. Het spreekwoord “vele handen maken licht werk” werd vandaag alweer als een waarheid aangetoond. Hierbij enkele cijfers:
- aantal vrijwilligers: 50
- aantal struiken gepland: 900
- aantal uren werk: 2 uur
En zo stond de struiklaag rond het toekomstige bos in een mum van tijd recht! We hadden allemaal ons steentje bijgedragen en met veel plezier deze taak afgewerkt. BOS+ had dan niet enkel gezorgd voor deze fijne activiteit, maar ook nog voor een heerlijk kopje soep voor elke helpende hand. Niets is fijner dan genieten van het resultaat met een hartverwarmende lekkernij!
Alle tools en machines, groot en klein, werden ingezet om de gaten machinaal te maken om de manuele beplanting sneller te laten verlopen.
Alsof de lekkere soep, het visueel leuke resultaat en het bomenplanten op zich nog geen leuke beloningen zijn, heeft Dégage ook nog gezorgd voor een yummie lunch (pizzaaa!) (van Pizza and Friends, red.) op een toch wel zeer unieke locatie (De tuinen van Willem Burssens, red.)! Ik zou het durven omschrijven als een mix van een oude hoeve, plantentuin en openluchtmuseum van schone kunsten! Binnen in de schuur mochten we ons verwarmen aan de haard, en buiten heeft er een echte vuurman gezorgd voor instant vuur in een vuurschaal! Jong en oud hadden het zich geen twee keer moeten laten vertellen en nestelden zich in de zeteltjes en rond het vuur om uit te rusten, op te warmen en bij te praten.
Met dank aan Peter Coessens om ons te ontvangen in de Tuinen van Willem Burssens
En zo kwam ook mijn avontuur ten einde: met een buik vol pizza en een auto vol carpoolers keerden we allemaal huiswaarts in een voldane stemming. In de auto liet ik mijn gedachten even gaan en droomde ik stiekem van een wereld waarin we allemaal nog veel meer de handen in mekaar slaan om samen meer van deze prachtige acties te mogen ondernemen… <3
De kers op de taart: een groepsfoto van de hele groep stoere bomenplanters!