Verhaal van Els Roelof uit Oostkamp
Je auto delen: dat doe je omdat je auto veel stilstaat en je meestal de fiets neemt. Want … je woont goed gelegen om veel met de fiets te doen (en dan voor die verre vergadering met het openbaar vervoer, op fietsafstand van het station). Al was ik vorige maandag heel blij dat mijn auto hier gewoon in de straat stond, toen het zo’n guur weer was, en ik die kon nemen om naar mijn vergadering te gaan 3 kilometer verderop.
3 weken geleden kreeg ik een aanvraag om mijn auto een gans weekend uit te lenen. Altijd even twijfelen en agenda bestuderen: kan ik die zeker missen? Ik had toen nog maar 2 activiteiten staan, waarvan 1 haalbaar met de fiets (zelfs bij regen, korte afstand) en één waar ik zeker zou kunnen carpoolen bij slecht weer. Dus dat kon. Dan voor mij altijd een spannende: de sleuteloverdracht (het waren nieuwe gebruikers). Dan moet ik wel thuis zijn, als ze mijn auto komen halen voor een korte kennismaking met mijn auto.
En dan, januarimaand (en ik ben “een politieker”) … komt er toch nog van alles bij dat weekend. En is het weer guur en vooral glad. Geen fietsweer dus (en in december was ik nog maar gegleden en tegen het dek beland met mijn fiets).
Maar eigenlijk … het nieuwjaarsfeest waar ik de vrijdag naartoe wilde gaan, daar moest ik niet lang denken voor ik minstens 6 mensen kon noemen, die wellicht daar ook naartoe gingen, en mijn deur moeten passeren. De eerste die ik opbelde, wist het nog niet zeker, maar stuurde nadien een berichtje dat ze er door mijn vraag aan herinnerd was en beslist had om te gaan (autodelen = goed voor het verenigingsleven). De tweede die ik ondertussen gebeld had, was direct bereid mij op te pikken. En door mijn telefoontje waren ze zelfs even aan het denken gegaan, of ze nog geen mensen konden oppikken “want ja, we kunnen net zo goed de auto vullen”.
En zelfs maanden na mijn facebookpost over mijn start met autodelen, kreeg ik nog terug een vraag van iemand van de aanwezigen “hoe gaat dat nu met je auto”. Kon ik direct getuigen dat “mijn auto op weekend is, maar ik hier in Oostkamp” 
iets wat mensen altijd doet lachen.
De zaterdag, zalig fietsweer, mijn auto niet gemist. En o.a. bij vrienden in centrum Brugge op bezoek, dat was sowieso handiger met de fiets tot bij hun deur dan met de auto (ofwel betalend duur parkeren, ofwel ver parkeren en meer tijd kwijt dan met de fiets deur tot deur).
Zondagmorgen, op veilig gespeeld, want na een koude vochtige nacht, toch altijd oppassen met de fiets. Wel ja, dan beland je als 40’er weer naast je papa als chauffeur en mama op de achterbank (ze is de kleinste van het gezin), die ook naar die receptie gaan en bereid waren op tijd te vertrekken om daar samen met mij bij het begin van de activiteit al toe te komen, zodat ik nog een handje kan helpen met de bediening. En dan kon ik vlotjes uit 3 auto’s kiezen die in het terugkeren langs mijn huis passeerden, om thuis te geraken.
En voor de zondagnamiddag wandeling, had ik de vriendinnen al gezegd “ik wil zeker graag mee wandelen, maar ik kan geen chauffeur zijn”. Dan is het een volgend weekend als mijn auto niet weg is, terug mijn beurt.
En net toen ik thuis afgezet werd, kwam mijn auto ook thuis 
.